Beni anlamalısın çünkü ben kitap değilim, çünkü ben öldükten sonra kimse beni okuyamaz, yaşarken anlaşılmaya mecburum.
Bazen ne yaparsan yap yaranamıyorsun. Ve yaranamadıkça yaralanıyorsun.
Hatırladıkça boğuluyorum. Neden babam bizi bu karanlığa boğdu? Neden bu evden bir türlü çıkamadım? Neden bütün isyanlarımı kafamda yaşadım?
“Siz bilmezsiniz albayım, insanlık tek başına kollarımda can verdi. Yanında kimseler yoktu.”
“Ne zoruma gidiyor biliyor musun Olric? O’na yazdıklarımı o’ndan başka herkes okuyor.”
“Biliyor musun Olric. Artık yalnızlığı bile çok seviyorum, sırf onun eseri diye…”
“Biliyor musun Olric, benim birçok dostum var. Görüyorum efendimiz, hepsinin sırtınızda izleri var.” (Oğuz Atay Sözleri)
“Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı. Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim.” (Oğuz Atay Sözleri)
Sen duydun mu sustuklarımı?
Bize öğretilen her söze inandık, yasaktır dendi kandık, hep girilmez levhalarına aldandık, bu tutulan yol yanlıştır bize.
Hiç şiir okumamış kadar kötüsünüz.
“Hayatta silgim hep kalemimden önce bitti. Çünkü kendi doğrularımı yazacağım yere, tuttum başkalarının yanlışlarını sildim.” (Oğuz Atay Sözleri)
“Bize öğretilen her söze inandık, yasaktır dendi kandık, hep girilmez levhalarına aldandık, bu tutulan yol yanlıştır bize.” (Oğuz Atay Sözleri)
Son dönemlerin en trend kitaplarından biri haline gelen ve büyük bir kullanıcı kitlesine hitap eden Oğuz Atay “Tutunamayanlar” kitabı, sözleri ile son derece ilgi çeken bir kitaptır. Kesinlikle okumanızı önerdiğimiz kitabın alıntı sözlerini sizlere sunmak istedi.
“Acının adaletli oluşu değil, sürekli oluşu yoruyor bizi.”
Korkuyoruz. Düşünmekten ve sevmekten korkuyoruz. İnsan olmaktan korkuyoruz.
Ne ölmek nefessiz kalmaktır, ne de yaşamak nefes almaktır… Yaşamak; sevilmeyi hak eden birine yaşamını harcamaktadır.
Ben, seni görür görmez anlamıştım: bütün kaygısız görünüşünün altında, duygulu, içine kapanık bir insan olduğunu.
Beni anlamıyorlardı. Zarar yok. Zaten beni, daha kimler anlamadı.
Çünkü sevmek, yarıda kalan bir kitaba devam etmek gibi kolay bir iş değildi.
Kendine karşı bile hoşgörüsü yoktu. Hoşgörünün olmadığı yerde de ben yoktum.
Güçlü olmak artık beni yoruyor Olric, ki buralarda bilmem, hangi uykunun, hangi köşesinde beklemedeyim hiç gelmeyecek olanı.
0 Comments